Alles heeft zijn tijd van gaan en komen.
In de Karenveldstraat en elders een stoet van oude
tractors, stijlvol van bouw, indrukwekkend van tufgeluid.
Toch zijn ze alleen nog maar goed voor melancholisch
vertoon.
Hoe snel alles verandert en evolueert - ongelooflijk.
Met oogstfeesten, ambachtenmarkten (die ondertussen
ook weer passé zijn, misschien) en aanverwante komt
al het oude goed weer boven. En mensen staan verwonderd
over hoe mooi en sterk het toen al wel was. Maar: niet
langer meer nuttig, voorbijgestreefd. Wat melancholie
blijft over, en mensen die de oude glorie als hobby
adopteren.
Op alle vlakken zo. Hoeveel industriële en andere
archeologie is er niet overal nog te spotten? Weldra
verwordt alles tot plaatjes in een prentenboek waar we,
met wat weemoed en hoedjesafgevoel, af en toe in
bladeren. En de voorouders danken omdat we met onze
nieuwe verwezenlijkingen gelukkig op de schouders
van hun oude verworvenheden en verwezenlijkingen
mogen staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten