Mooi

Ik kom het weer eens tegen
als ik orde schep in de papieren om me heen bij de pc.
Een tekstje dat mijn oudste dochter 14 jaar geleden schreef
voor vaderdag.
Ik vraag me nog altijd af of het haar eigen woorden zijn.
(Ik ben haast zeker van wel.)
De volgende keer dat ik haar zie moet ik het vragen.
In ieder geval: een papa met een bijna-lege-nest-syndroom
trekt er zich aan op.

M O O I
============

"Mijn papa en ik
liepen langs de zee
want we waren met vakantie.
We keken naar de golven.
Die rolden aan en liepen terug.
Altijd opnieuw.
Er vlogen meeuwen boven het water.
Soms gingen ze op de golven zitten.
Dan lieten ze zich wiegen.
Mijn papa zei:
"Er is haast niets mooier dan de zee."
Ik dacht: als we morgen in
het bos wandelen, dan zegt hij:
"Er is haast niets mooier dan een boom."
Soms denk ik:
Er is haast niets mooier dan een papa."

12-6-1996

Woeps, een traan wegpinken doe ik niet,
maar ik krijg het toch eventjes lekker,
hartverwarmend warm.