Hij tuurt de horizon af.
Altijd toch is er de bekoring van de kimmen?
Ze lokken je naar zich toe.
Het zijn door verten ingefluisterde beloftes die je,
liefst al eigenvoetig stappend ,
in wil lossen.
Na de ene golf van heuvels of bergen
rolt verderop al weer de volgende aan.
Zacht toegedekt door het neervallend licht
zal de nacht over hen spoelen
en hen, lichtverhelderd, weer op doen staan.
Dan gaan mensen er weer voor: hun tocht verderop
de dagen van hun leven in.
Wie weet wat er te ontdekken valt.
Misschien kleine juweeltjes als een gems die je plots
voor ogen komt en je in de verrukking van telkens opnieuw
opduikende, kleine wondertjes doet geloven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten