Nationaliteiten

De tafels staan gedekt.
Hier moet het feest zijn.
Er zijn vlaggen
van veel landen.
Inter-nationaal.
Zo leven we:
met veel naties
op een wereldbol,
meestal onbewust
onder de vlag
van ons land.



Maar soms speel je dat een beetje:
de vlag van je land.
Je draagt het een beetje uit,
je geeft het een beetje mee vorm
door wie jij,
op die bepaalde plaats,
in die grote wereld,
bent.



Ik was op een plaats
met allemaal mensen van allemaal
verschillende landen samen.
En, ook al omdat de namen van individuen
soms wat moeilijk klonken
of omdat de associatie met het land
waar je vandaan kwam
belangrijk was,
of gewoon omdat de naam van de persoon
ons ontglipte maar we wel nog wisten
waar het land van herkomst was,
spraken we elkaar vaak aan
met de naam van ons land.
'Mr. Philippines,'
omdat hij zo herkenbaar was.
Of: 'Miss India,'
want ook daar kon je niet naast kijken.
Of Zuiderse types, dan vermoedde je ook wel
dat ze uit Italië of Spanje of Portugal kwamen.



En dan had je nog het soort
toch ook typisch Slavische gezichten uit
wat ik nog altijd met het Oostblok associeer.
Estonia. Latvia. Lithuania.
Tajikistan. Belarus.
Alsof je op het
Eurovisiesongfestival zit
als de punten worden gegeven.

Ik was hier voor de gelegenheid dus:
'Belgium!'
Alleen vroeg ik me af
of sommigen me herkenden
als typische Belg.
We hebben toch niet
zo'n herkenbare trekken,
zijn we niet eerder een mengelmoes?
Iemand zei me wel:
'Je had,
afgaand op je trekken,
ook een Ijslander kunnen zijn!

En nu stap ik hier
in ons dorp,
in ons vaderland rond
en ik vraag me af
wie typische Opwijkenaars
of typische Belgen
zouden kunnen zijn.
Of wie ook
Engelsman of Noor
of Spaanse had kunnen wezen.
Ik kan je verzekeren:
een leerrijk spel!
Je zou je zó
voor bloedlijnen
en afstammingskenmerken
of stambomen
en migratieprocessen
gaan interesseren!