Bourdon

Zicht op een klas samenspel voor bourdoninstrumenten.
Die hebben als dragende onderstroom eenzelfde constante
toon die ze onafgebroken blijven aanhouden.
Natuurlijk is de doedelzakleraar zelf enthousiast over zijn
eigen instrument en andere bourdoninstrumenten, de
draailier bijvoorbeeld. Het is een oud muzikaal concept,
zegt hij, een continu geluid produceren dat de geluidsdenk-
beeldige oneindigheid suggereert en daardoor te maken
heeft met magie en religie. Niet makkelijk te bekomen als
je gewoon met je stem werkt, of met een eenvoudig fluitje.
Dan moet je aan circulaire ademhaling doen: probeer maar!



Zo'n continu dragende kracht hoort het kind ook in de
moederschoot, durft hij beweren. Men noemt het
"de moederlijke sonate" - en dat klinkt toch goedgevonden.
De korte klanken die de kleine hoort dienen om hem zijn
grenzen te tonen. De lange klanken zijn de vrije ruimte
waarin creativiteit, zoals muziek maken, ontstaat.



Bourdonmuziek, legt de doedelzakman verder uit,
zet aan tot meditatie dankzij de lange,continu
aangehouden toon die rust of eeuwigheidswaarde oproept.
Daartegen dan zacht ermee harmoniërende melodieën.
Of juist sterk ritmische tegenhangers, die opzwepend werken
en mensen uit depressies kunnen helpen. Dan krijg je
geneesmuziek, zoals de tarantella, die hielp om mensen
te laten bekomen van de beet van de tarantullaspin.



Continuklanken kunnen ook tranceverwekkend zijn. Is
de constante bas of drum in techno daar ook niet een
voorbeeld van? Maar dus ook dus de bourdontonen van
eeuwenoude instrumenten zoals doedelzak en draailier.
Je bent er voor of er tegen, en er zijn meer tegenstanders
dan liefhebbers van bourdonmuziek allicht, omdat hij
relatief simplistisch zou zijn, of eentonig.
Nu, ieder zijn zin, maar het loont alvast de moeite om eens
te luisteren. In de open lucht of in een kerk klinkt een
doedelzak alvast indrukwekkend. Om van de Schotse
hooglanden te zwijgen!