De mannetjesezel staat eenzaam in zijn wei.
Hij heeft zijn zomerkleding aangetrokken.
Rapper dan hij zou wensen wordt dat
weer een wintervacht.
Heeft hij het nu al een beetje koud van eenzaamheid?
Zijn vrouwtjes staan elders. Ze dragen al kleine
ezelswezentjes in zich. Hij houdt hier het gras kort, zij
kwijten zich van hun bijttaak verderop. Een paar keer
per dag stoot hij zijn gebalk uit, zodat ze hem horen.
Buren in de brede omtrek horen hem ook, want als een
ezel balkt is het niet zomaar i - a! Dan treedt een hele
balkmachinerie in werking: de lucht die wordt ingeademd,
het hele lijf dat bij het produceren van het indrukwekkend
oudehandpompgeluid mee op en neer gaat.
Een klein vliegtuigje vliegt over. De ezel wordt binnen
zijn draaddomein gehouden. Vliegt hij in gedachten al
met dit kleine vliegtuig mee, naar de weide waar de
vrouwtjes op hem wachten? Hij balkt alvast nog maar
wat groeten aan hen door, en kinderen die passeren
schokken van het lachen als zijn gebalk hen plots -
I A I A - verschrikt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten