Popwijk

De weergoden waren Popwijk niet zo gunstig gezind
deze keer. De namiddag viel nog mee. Nadien werd het
eerder herfstachtig voor zijn tijd. Niet dat het de echte
enthousiasteling tegenhoudt, gelukkig.
Maar veel mensen bleven nu toch liever zondagnamiddagrust
houden thuis. En ook nog zondagavondrust erbij omdat het
weer helemaal niet uitnodigend was. Jammer.
Popwijk heeft hen dus niet bewogen.

Voor het landschap tegen de Fläktsite aan hetzelfde.
Het baantje ernaast bleef even idyllisch landelijk.
Mensen kwamen even door de hekkens piepen,
pikten wat beelden mee van op het grote beeldscherm,
en ook de klank verspreidde zich natuurlijk golvend
over de aanpalende velden en huizen.





Ook de bieten bleven er onbewogen bij. Toen in de
vooravond de regen begon te vallen hebben zij hem
geluidloos in hun wortels en bladeren opgezogen.
Misschien deed de muziek hen ook wel extra groeien.

Toch altijd een mooie afsluiter voor de vakantiemaanden,
zo'n popfestival, en niet eens duur. Waar voor je geld.
Toen rond zes uur de zon even kwam piepen, zei
De Mens (wie kan een nog mooiere muzikantennaam
bedenken?) dat Popwijk het best georganiseerde festival
van de hele wereld was. In ieder geval: een pluim.
Om op de hoed te steken die ze daar toch al op hadden
tegen de niet zo welkome eindaugustusregen!