Een wat sombere dag in London.
Stappen over de Golden Jubilee Voetgangersbrug.
The Gherkin augurkachtig in de verte.
Bouwwerken voor de Spelen 2010.
Ook Saint Paul's ligt er maar onbeschenen bij.
Gelukkig zorgt een straatmuzikant (een brugmuzikant?)
voor wat animatie met zijn steel drum. Exotische hoed
en fleurig hemd om het allemaal wat presence te geven.
Kinderen luisteren en porren ouders aan om wat geld in
zijn drumkit te gooien. Ze mogen nu toch samen op de foto?
Tot plots de zon toch lijkt te verschijnen.
Haar felle lichtstralen moeten op de gladde, glazen wanden
van een mij onbekende toren in de verte zijn gevallen.
Wat een gloed, mensen! Je zou denken dat God ginds
aan de verre hemel is verschenen. Is het mijn illusie,
of staan mensen in de bootjes plots van de hand gods
geslagen recht? Ze wijzen en turen.
Het is dan ook een indrukwekkend, onverweldigend gezicht.
God heeft zijn grote laser uit de zak gehaald en laat hem op
dit blikvangende menselijke bouwwerk blinken en schitteren
van jewelste. Plots krijgt alles bezieling. Denk aan de
apostel Paulus: bekeerd toen hij door God van zijn
paard werd gebliksemd. Deze stad ineens een stad met een
missie. Hier moeten mensen leven, vol idealen en met
een bijzondere kracht.
Ik stap lichtvoetig, lichtomgeven en haast jubelend verder.
Ik kom op de andere oever aan.
En inderdaad, plots is alles
anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten