OOGSTTIJD

De oogstmachines staan vervaarlijk te blinken in de zon.
Na twijfelweken en regendagen komen ze voorgoed
uit hun schuilplaats.
Kolommen, stangen, tanden blinken nog van veelvuldig
gebruik in de loop der jaren. Hun bestuurder kijkt nog
alles na, vult de olie bij, ziet erop toe dat ze gesmeerd
zullen lopen zoals machines horen te doen.



Straks wipt de bestuurder zijn stuurhuis binnen.
Hij is de grote kapitein van een indrukwekkend schip.
Nu het oogstmaand is doorploegt het
de aanwassende golven van graan.
De kostbare korrels zullen van het gewonere stro
worden gescheiden. Laadbakken zullen worden gevuld
met wat later meel en brood en nog veel meer wordt.



Nadien de persmachine. Het uitgebraakt stro wordt
in balen geperst, een wonder gezicht altijd: iets raast
door een machine heen en wordt van los stro
tot een vaste bussel. (Hooi, stro, hooi, stro.)
Grote wagens met immense rubberbanden zullen komen
en de balen laden. Ze zullen onder afdaken,
in hangars belanden, klaar voor de winter.
Voor het zover is nog veel zweet en lange uren werk.
Oogsttijd, het resultaat, het feest na maanden
zorg en noeste arbeid, met - dankjewel! -
wat welkome hulp van de machines.