Zjulie van Zjanges is negentig.
Haar man een tijdje dood, maar zij
doet dapper verder.
In de lente zag een buurvrouw haar nog
omsteken in de tuin.
Ze zou tomaten planten.
Nu, begin september, zijn ze er.
Een tomaat van één kilogram is er bij.
En lekker zoet!
En niet zo hard als die tomaten
die je in de winkel koopt
en die nooit ofte nimmer worden
als tomaten langzaam gerijpt op eigen grond.
Oude mensen die eigen tomaten gewoon zijn -
die willen ze niet uit de winkel.
Zjulie van Zjanges.
Een naam als een oude klok
met moed als van een jong meisje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten