Het Alziend Oog van God in de kathedraal van Den Bosch, Nederland.
Dit is de God uit vroegere tijden, toen hij de mens altijd bespiedde om te zien
waar de zonde zat en ons zodoende de stuipen op het lijf te jagen.
Een oud godsbeeld toch, dat nog nauwelijks past bij de moderne mens.
Wat ik een jezuïetenpater deze dagen hoorde citeren, past dan beter bij
onze moderne opvatting. De Latijnse woorden die hij aanhaalde, "Gloria Dei,
homo vivens!" luiden in onze taal: de glorie van God is de levende mens.
Met andere woorden: God verheugt zich als hij mensen ziet
die volop leven.
Als wij volop leven, ons zo breed en goed mogelijk ontwikkelen,
zijn wij het best mogelijke eerbewijs dat wij Hem kunnen aanbieden.
Of je die Hem al dan niet met een hoofdletter schrijft doet nu ook minder
terzake. Je kan ook met een T-shirt aan burgemeester zijn.
Toch iets waar wij ons volop achter kunnen scharen: ten volle leven, ten volle
mens zijn om de wondere krachten van de schepping eer aan te doen.
Ons ontplooien. Wortel schieten, bladeren en bloemen en vruchten dragen.
De oogst voortbrengen die in ons vermogen ligt, en zo hulde zijn
aan de zon die schijnt over ons aardse leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten