Scharniermomenten

Heb je ook niet het gevoel:
dit zijn scharnierdagen, scharnierweken?
Van de vakantie weer naar de school- en werkmaanden ,
van de zomer stilaan naar de herfst.
Van de zwoelte naar de koelte.
Van breed buiten naar intiemer binnen.
Van actie naar bezinning.
Van lichaam naar geest.
Van licht naar donker.
Van handelen naar denken.

Het lichaam is uitgeraasd na de zomer.
Het lijf heeft zijn deel weer gehad.
Nu wordt het op een kleiner pitje gezet,
meer in de huiskamer en de werkruimte opgesloten.
Het licht wordt minder breed uitgesmeerd,
de nachten worden langer, er is meer donker.
Er is minder hitte, er is meer koelte.

Een mens spitst zich weer meer toe op wat moet
na alles wat met vrijheid heeft gemogen.
Een mens spaart weer op om nadien weer
gul en vrij uit te kunnen geven: hij vergaart
om te delen.

Die schakeling: voel je ze zich niet
diep in jou voltrekken?
Zit je niet in een overgang,
en moet je niet af en toe wat bijsmeren
opdat hij vlot zou verlopen?
Wat meer slaap.
Wat meer rust.
Wat meer bezinning.
Je opladen voor een langzaam verglijden naar
en opstijgen in een nieuw seizoen.

Zodra je daar weer volop in zit
zijn rustige, brede vleugelslagen voldoende
en alles gaat weldra, verwacht ik,
weer als vanzelf:
vliegen op rustige, geruststellende
kruissnelheid.