Op de bank waarop in de ochtend nog wat daklozen of
reizigers met weinig centen slapen, pauzeer ik in de avondspits
even zelf. Al zit ik op een stevige marmeren bank (een station
is per slot van rekening een soort tijdelijk paleis), toch voel ik
beneden, ergens onder de mij, de treins met duidelijk
waarneembare trilling binnendenderen.
Ik denk aan rampscenario's, en hoe weinig er eigenlijk maar
fout gaat als je bedenkt met hoeveel onder en boven en
gewirwar door elkaar onze op mierennesten lijkende
steden zijn opgebouwd.
Gelukkig zijn er af en toe werken om alles zoveel mogelijk
onder controle te houden. De kranten melden deze dagen
dat er dringend aan de honderdjarige riolen onder onze
hoofdstad moet worden gewerkt. (Zag je dat beeld met de
rioolrat? Het zijn dus duidelijk geen wezentjes uit
fabeltjes of stadslegenden!)
Ook in dit Noordstation wordt gewerkt. Is de klok daarom
haar wijzers kwijt? Sommig comfort staat voor de reizigers
in ieder geval stil.
Wij evenzeer dus even het noorden kwijt in dit station dat
door afsluitingen her en der plots iets minder vertrouwd
is gaan lijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten