Patroon

De tekening op deze koe haar rug
doet me denken aan het afgestroopt vel
van een schaap (alleen één poot teveel daar rechts).
Van een gelijkaardige godganse geitenhuid
worden in Oost-Europa
nog luchtzakken voor doedelzakken gemaakt.
Schapenvelletjes zijn lieftallig,
je koopt ze voor onder je voeten,
voor tegen je rug aan,
of - lang geleden allicht - voor extra verwarming
van een bedje op de kinderkamer, bij bittere kou.
Ook het vel van een gevilde koe moet er,
in zijn geheel gelaten, ongeveer zo uit zien.
Maar koeienvellen zie je minder -
meestal draag je ze onbewust als schoen
of als broekriem, of voor een cowboyvestje.
Maar toch moest ik bij het zien van dit
koeienvelpatroon onvermijdelijk aan het einde
van deze prijskoe denken. Alleen zien we nooit
hoe het dieren bij hun dood vergaat, en wat
er achteraf allemaal mee gebeurt.
(Bespaar het ons!)
Dit schoot, pijnlijk, in een flits door me heen
toen ik deze koe zo rustig,
maar toch al getekend voor haar lot,
op de landbouwbeurs van Libramont zag liggen.