Stilaan maakt het land zich op
voor een koude, donkere winter.
Er is al minder licht, en het komt
later, en het is ook vroeger weg.
Je legt een boek klaar om te lezen
in plaats van zomers
te gaan werken in de tuin.
Je weet dat de tv wat vaker
aan zal staan.
Je zal nu minder buiten gaan
en niet meer buiten eten.
Het wordt een kleiner,
knusser wereldje.
Je zal er je in wentelen
en eindejaarsfeestvieren.
Het binnenhuiselijke
zal welig kunnen tieren.
Je luistert naar muziek
en neemt een instrument ter hand.
De band met met de intieme kring
kan nauwer worden aangehaald.
Je denkt terug, en kijkt vooruit.
Hoe is dit jaar geweest,
wat wil ik maken van het jaar
dat na de winter zal gaan komen?
Je kan wat dromen bij
de vlammen in de haard.
Je staart er in en volgt
de beeldenmolen je hoofd.
Er valt nog zoveel te beleven
en je legt een orde aan van
waaraan je nog allemaal
deel zou willen nemen.
Je zal in deze winter naar de steden gaan
en naar de diepste dingen kijken
waarmee je door toneel en film en lied
en zoveel soorten kunst jezelve kan verrijken.
Je hoopt dat je zal kunnen wandelen
door de sneeuw, zo puur en wit.
Je hoopt dat in de bomen af en toe
een vogel zit die weer van lente
kan doen dromen.
Maar laat de winter nu maar komen.
Het is een juist seizoen dat er moet zijn.
Het maakt de grote wereld weer een beetje klein
en je trekt je voor een tijdje iets meer in jezelf terug.
Je mag bekomen van een volle zomer
en het rijkgetooide najaar. Maar maak
je rustig alweer klaar, zoek nieuwe kracht
voor al wat na de winter fris, jong en
verrassend op ons wacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten