Ons leven is
als eb en vloed.
Soms gaat het slecht,
soms gaat het goed.
Een mens moet
alsmaar verder bollen
maar hij heeft geen vaste,
rechte sporen als een trein.
Waar ligt de eindbestemming?
Wat is zijn uiteindelijke doel?
Ieder mens is een kreet
waar de wereld
geen weet van heeft.
Geslagen wordt iedereen,
al is het onzichtbaar.
Wie in zijn leven nalaat
iets te doen
als het ogenblik ervoor daar is,
staart later
altijd op een zwart gat.
Elk lichaam
is een klein, gesloten circuit
waarin bloed vloeit.
Soms is er een wonde.
Als men in zijn leven
nooit eens iets waagt,
maakt men er eigenlijk
geen gebruik van.
De wereld is vol
- of moet men zeggen: leeg -
van niet ingeloste beloftes.
Lieveheersbeestjes
komen uitgekropen
en hangen als juweeltjes
tegen de ruiten.
Aan wie moet je
"Dank je!" zeggen
als het leven goed is?
Ook aan onbekende mensen.
Kleine strelingen aanbrengen
in je woorden over anderen.
Er zijn veel dingen
in het leven van anderen
waar wij geen besef van hebben.
Maar voor hem of haar
is het gebeurd.
Zo trappen wij soms
op open wonden
die wij met onze blinde ogen
niet zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten