Als je openstaat voor het leven,
valt dat leven je gewoonweg in handen -
ja, ze zijn soms te klein.
Iemand wenkt je om naast haar te gaan zitten.
Je zit hemelser, niet?
Het leven is een gesprek
waarin we tot steeds nieuwe ontdekkingen komen,
dacht hij.
We vallen van de ene verbazing
in de andere -
zo is het toch?
Prachtig wat die man kon zeggen:
"Ik ben nu de persoon
die ik had willen ontmoeten
toen ik jong was."
De hartslag
die nooit
van bezieling mag sterven.
Als je je nooit
iets op de hals haalt,
wordt je hals niet breder.
Je schouders - trouwens ook niet.
Je mening over haast elk gebeuren
kan gerekt worden tot begrip,
maar daarom is het
nog geen goedkeuring.
Het emotionele geharrewar
als mensen elkaar zoeken
en moeilijkheden vinden.
Nieuwe pogingen.
Hernieuwde pogingen.
Nieuwe pogingen.
Verbetering. -
Nieuwe pogingen.
Als je trilt op je benen,
trilt de wereld mee.
Strijd.
De innerlijke vuisten overal.
De mens moet
als een toorts verlicht zijn,
een brandende martelaar
voor zijn zaak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten