Ik zie ze her en der in tuinen liggen, en de zin in
pompoensoep - het is het seizoen! - dringt zich
als vanzelve op. Niet wachten.
Ik ga zo'n pompoen kopen bij het zoontje van de boer
die ze voor zijn pret en ook voor een spaarcent zet.
"Het eerste weekend van oktober wil hij klokvast
pompoensoep hebben!" zegt de vader.
Ik ruik ze tot buiten. Ze suddert al op het vuur.
En over een paar uur of zo heb ik er ook.
Mijn aandeel? Ik vierendeel en verwijder de zaden
en versnijd de oranje bollen in partjes.
Vrouwlief kookt en kruidt.
Een deel ook in de diepvries.
Van daaruit verdeeld ruik ik ze al
op koten en in keukens
van ik weet niet hoveel Vlaamse kinderen
die nog altijd zo graag de soep
van hun moeders lusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten