De rozen lijken rozer
als je ’s morgens
in de vroegte opstaat
en het is nog stil.
Er hangt een prachtig,
helder en onaangetaste
licht over de dingen.
Ze geven glans.
Aan het gras blinkt ochtenddauw
en afgereden en gemulchte
sprietjes blijven aan
je blote voeten plakken.
Elk geluid draagt verder
omdat er minder is.
Je hoort de schapen letterlijk
grazen en vogels, merk je plots,
goochelen eigenlijk met lucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten