“Ik durf te zeggen dat ik denk dat ik
vroeger ooit zowat alle inwoners van
groot Opwijk nagenoeg heb gekend!”
Een stoute bewering, voorwaar,
maar ik neem het graag aan voor waar
van al wie goed is van kop en tuk is op
allerlei nieuws over dichtbije mensen.
“Maar nu, met al die nieuwe wijken -
akkoord, het zal de relaties verrijken -
maar ik ben toch de tel kwijt, en het
noorden, geen woorden heb ik er voor:
het spoor ben ik bijster, ik ben niet
meer mee, dat is teveel water in zee,
hoe moet dit nu verder gaan, in hemelsnaam?
Want geef toe, ze bouwen en bouwen maar aan!”
We zien en weten het allemaal wel: het lijkt een spel
waar geen einde aan komt, en het mondt nog uit in Opwijk
als stuk van Groot Brussel - maar wat we niet winnen,
met al die jonge gezinnen! Nieuwe gezichten,
nieuwe gedachten, nieuw overleg, vernieuwende krachten.
Mondige meisjes, jeugdige jongens,
kakelverse vrouwen, snedige mannen,
het komt met de vooruitgang in kannen
en kruiken in Opwijk. Voorwaar, we zitten
hier goed, met al dat nieuw bloed!
