Er loopt nu iemand anders rond in het hemd
dat hij al wandelend was verloren. Het was
zo warm, dus shirtje even op zijn arm en
later losjes aan de rugzak vastgebonden.
Wat gedold met honden die er liepen,
een klip beklommen terwijl de anderen
in het gras lagen en even sliepen. Tussendoor
wat lui zweet weggewist. Dat hemdje plots gemist.
Nog even teruggegaan langs afgewerkte baan.
Links en rechts het oor te luisteren gelegd,
maar niemand die iets wist, oprecht.
Nu ja, eenvoudigweg een stuk geruit katoen,
wat licht- en donkerblauw en ook wat groen.
Een mooi patroon, dat wel, en ook gewoon
van het als gegoten aan zijn lijf te mogen dragen.
Een vertrouwd geworden hemd na al die dagen.
Hij ziet het nog gewassen en gestreken
hangen in zijn kast. Het paste hem wonderwel,
en licht flatterend. Nu allicht in een Engelse
charity shop. Iemand ziet het, pikt het op.
Die kerel loopt nu rond in het hemd dat hij
al wandelend was verloren. Niet slecht:
een simpel shirt dat voor de tweede keer
als mandekking wordt uitverkoren!
