De trage vogel van de nacht
is met brede vleugelslagen
haast onmerkbaar neergestreken.
De drukke uren van de dag
zijn met rikketikkevoeten,
hun lawaai en stress naar morgen uitgeweken.
Alles moet nu eventjes bezinken
en in een diepe plooi van rust
tot evenwicht proberen komen.
Er worden lichtjes aangeknipt,
kaarsjes aangestoken. Een net wordt uitgehangen
voor het vangen van de dromen.
Men stapt nog even buiten rond.
Men doet een wandeltoertje met de hond.
Men kijkt een uurtje naar tv.
Men drijft in woorden van wat boeken mee.
Men gaat naar boven in zijn bed.
Men heeft de knopjes in zijn hoofd al uit gezet.
Men ligt nog wat vooruit te dromen
van de nieuwe dag die morgen weer zal komen.
Het is een nieuwe kans
in de grote dagendans.
Je wiegt al even in het ritme mee - en
oeps, daar drijf je in de stille, warme dromenzee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten